Lakra mund të preket nga shumë sëmundje, disa të cilat mund të shfaqin simptoma të kalbëzimit janë:
1.Myku i lakrës – Peronospora parasitica – sëmundje kërpudhore (oomycete). Kjo sëmundje e rëndë fillon me si disa shenja të lëndimeve në sipërfaqet e sipërme të gjetheve, ndërsa sipërfaqja e poshtme ka masa të bardha në gri të sporeve mykotike të dukshme në to. Nëse fidanet tuaj janë të infektuar, i gjithë sistemi vaskular mund të bëhet i zi. Mjegulla, vesa, lagështia e lartë dhe shiu, të gjitha favorizojnë zhvillimin dhe përhapjen e kësaj sëmundje. Temperaturat ideale për të favorizuar periudhën e infeksionit variojnë nga 7oC në 16°C gjatë natës, të shoqëruara me temperaturat e ditës deri në 23°C. Myku është një problem në kulturat e vjeshtës në zonat me dimër të lagësht dhe të butë. Patogjeni mund të vazhdojë të infektojë kulturën gjatë gjithë dimrit dhe kjo mund të krijojë zhvillim dhe depozitim te sporeve, te cilat jane burim për infeksione të rënda në pranverë nëse kushtet janë të përshtatshme. Për t’i bërë gjërat edhe më keq, ndryshku i bardhë mund të kolonizojë bimët amvise që janë te ndieshme nga myku.
2. Kalbja e rrënjës në lakër – Phytophthora spp., shkakton kalbjen e rrënjëve te lakrat dhe shumë bimë të tjera. Kushtet janë të përshtatshme, si p.sh. kur toka është e lagësht dhe temperaturat variojnë nga 12 në 25°C. Simptomat e para që mund të shihni janë zbardhja e skajeve të gjetheve, duke u kthyer në të kuqe dhe vjollcë ndërsa rrënjët vdesin. Ndërsa simptomat përparojnë në kërcell, gjethet vyshken. Bimët që janë të infektuara në përgjithësi vyshken. Çdo gjë që promovon qarkullimin bujqësor, do të ndihmojë në parandalimin e infektimit me semundjen e kalbjes së rrënjëve. Për shembull, ju mund të realizoni punimin plotesues të tokës në kohën e mbjelljes, në mënyrë që ajo të mos forcohet/ngjeshet. Gjithashtu, është e rëndësishme të shmangni ujitjen e tepërt. Mund të aplikohen trajtime të tokës si sulfati i bakrit, sipas udhëzimeve të etiketës së produktit, për të ndihmuar në menaxhimin e kësaj sëmundjeje. Trajtimi sherben si masë parandaluese pra, nuk ka rol kurativ tek bimet e infektuar, por, mund të parandalojë përhapjen e saj në bimët fqinje.
3. Kalbëzimi bakterial – shkaktohet nga bakteret Pectobacterium spp. dhe mund të rezultojë në humbje në një numër të madh të kulturave, duke përfshirë lakrën. Në fakt, është një nga sëmundjet më të dëmshme të bimëve të njohura në të gjithë botën. Lakra mund të shfaqë simptoma në fushë, por shumica e infeksioneve ndodhin gjatë ruajtjes. Shenjat e para të infeksionit janë shenja të lëndimeve të vogla që duken si të lagura. Ato zmadhohen shpejt dhe indet e bimëve të infektuara marrin ngjyrë kafe dhe janë të buta. Shpesh, e gjithë bima mund të kalbet. Bakteret që shkaktojnë kalbëzimin bakterial, infektojnë bimët më lehtë në kushte të ngrohta dhe të lagështa. Bimët infektohen lehtësisht, sepse bakteret jetojnë në tokë. Edhe nëse temperaturat janë të ftohta dhe më pak të favorshme për infeksion, bakteret ende mund të infektojnë përmes plagëve në indet bimore, duke përfshirë ato të shkaktuara nga dëmtimi i insekteve. Bakteret përhapen duke spërkatur ujin, faktoret mekanik, dhe insektet si larvat e lakrës. Minimizimi i infektimit mund të bëhet duke shmangur vjeljen kur është lagështia e madhe dhe largimin e dheut nga koka i lakrës, para ruajtjes së lakrës në depo.
4. Kalbja e zezë, e shkaktuar nga Xanthomonas campestris pv. campestris, sëmundja e cila prek një sërë kulturash, dhe mund të infektoj edhe lakrën. Bimët e infektuara rëndë do të kenë koka më të vogla te lakrës dhe gjethet e tyre të jashtme mund të vyshken. Fatkeqësisht, kjo sëmundje mund të përkeqësohet gjatë ruajtjes, duke rezultuar në lakra të patregtueshme. Simptomat e para përfshijnë zverdhjen e skajeve të gjetheve, të cilat më pas përhapen në qendër të gjethes. Një simptomë klasike është një “V” e verdhë në pjesën e mesme të gjethes. Më pas, sistemi vaskular bëhet i zi dhe infeksioni më pas përhapet në të gjithë bimën. Kjo sëmundje përhapen lehtësisht në fushë nga insektet, kafshët, ujitja/shiu dhe pajisjet e përdorura. Kalbja e zezë mund t’i infektojë bimët natyrshëm përmes stomatave në skajet e gjetheve, ose përmes dëmtimeve mekanike. Duke pasur parasysh ashpërsinë e mundshme të këtij lloji të infeksionit, farat zakonisht testohen për kalbje të zezë. Mbjellja e farës së cilësisë së lartë që nuk përmban X. campestris pv. campestris është kritike dhe qarkullimi bimor do të ndihmojë në mbrojtjen kundër infeksionit. Alternativë e parandalimit të paraqitjes së kësaj sëmundjeje duhet të bëhet mbjellja e varieteteve të lakrës që janë tolerante ndaj sëmundjes.